Je bekijkt de reis...
Eerste week Down Under
Reisverslag Verder richting het westen!
23 januari 2014
|
Aantal keer bekeken
190
Aantal reacties
0
Donnybrook,
Australië
a
A
Verder richting het westen!
Net voor de jaarwisseling ben ik vertrokken naar Mypolonga, een klein rustig dorpje ongeveer 2 uur vanaf Adelaide. Hier heb ik 2 weken gezeten bij Kate & Seth in huis als woofer, wat inhoud dat je voor je onderdak en eten wat verschillende klusjes doet. Hier was ik dankzij Joe terecht gekomen en heb zo rustig aan een beetje kennis gemaakt met het woofen in Australie. Echt werken kun je het niet echt noemen, wel was het lekker om zo weer even rustig aan de gang te gaan. Klusjes waren vooral schoonmaken in en rondom het huis, auto wassen, abrikozen plukken, snoeien en onkruid wieden op het land, kippen eten geven en eieren zoeken.
Elke dag begonnen Kaoru (andere japanse woofer) en ik rond 10 uur en waren we bezig tot zo ongeveer 14 uur. De rest van dag was veel relaxen, boekjes lezen, TV kijken, zwemmen bij de rivier en... hardlopen! Om de dag en iedere keer weer wat meer kilometers. Na 2 weken weet ik zo ongeveer alle wegen wel te vinden hier in de omgeving. Voor de rest zijn we een aantal keer naar Murray Bridge geweest ongeveer 20 km verderop, hier waren alle winkels te vinden.
Een jaarwisseling zo rustig als dit jaar heb ik nog niet meegemaakt, geen vuurwerk en geen familie of vrienden tijdens het aftellen. Om 10 over 12 lag ik in me bed en had geen kater de volgende dag!
Verder heb ik erg genoten van mijn tijd in Mypolonga en heb ik zo al wel aardig het echt Australische leven ervaren. Wat aardig relaxed is, misschien wel een beetje te voor mij?
Na de oost- en de zuidkust van Australië gezien te hebben is het tijd om zondag de 12e verder te vliegen richting het westen van Australië. Na een kort nachtje slapen in de buitenlucht op het vliegveld van Adelaide vertrek ik om half 7 vanuit Adelaide. Kate was namelijk zo aardig geweest om ons bij het vliegveld te brengen de dag ervoor.
De vlucht duurde maar 3 uurtjes en was zo voorbij, ook ging ik weer 2,5 uur terug in de tijd. Ik stond om 7 uur in de ochtend om het vliegveld van Perth. Nu was er de keuze om de bus te pakken en bij een hostel veelste vroeg aankomen of een 'stukje' te lopen. Ik koos voor de laatste optie en besloot om 13 kilometer te gaan lopen met mijn backpack op me rug van 23 kg en een rugzak op mijn buik. Begin stuk was langs de highway omdat er geen andere keuze was. Alle bestuurders keken me wel een beetje vreemd aan, en dat om half 8 in de ochtend. Ook stopte er even een taxi om te zeggen dat dit niet de weg was voor voetgangers en dat ik maar in moest stappen. Dan maar een beetje kruipdoor- sluipdoor me weg zien te vinden met de map op m'n iPad. In totaal heb ik er zo ongeveer 3 uur over gelopen met elk uur een behoorlijke stop van een half uur. Ieder uur zag ik de skyline van Perth dichterbij komen. Heb zo toch een mooie toeristische wandeling achter de rug door parkjes en wijkjes heen. Achteraf heb ik er ook zeker geen spijt van, want toen ik aankwam bij het hostel kon ik direct inchecken en onder de douche springen. Dat het hostel een beetje creapy was interesseerde me dan ook vrij weinig, en daarbij het was maar voor 1 nacht. Nu had ik nog de hele dag om lekker door het centrum van Perth heen te dwalen, en zelfs een keer de winkels te bezoeken want die waren zomaar open.
Maandag ochtend vertrok ik om 9.30 richting Bunburry met de trein vanaf Perth Central. Daar kwam ik om 12 uur aan om vervolgens de bus voor een half uurtje richting Donnybrook naar mijn volgende woof plek bij Marc en Pam. Hier kwam Marc mij oppikken met een echt Australische 'Ute' oftewel een pick-up.
We kwamen aan rond etenstijd en ik kon direct aanschuiven, na het eten kreeg ik me eigen kamer in de cottage naast het woonhuis. Deze dag hoefden we verder niks meer te doen, dus besloot ik maar even de al rennend de omgeving te verkennen. Verder is er is hier ook een Japanse dame Woofer die hier al 5 weken zit. Werktijden waren duidelijk van tevoren aangegeven in de mail van ma tot vr 7 tot 12 met een break tussendoor. Dan lunch en weer aan het werk van 13 tot 15. En in het weekend lekker vrij! Ze verbouwen hier behoorlijk wat soorten fruit, groenten en kruiden.
Lekker scheuren op de quad op het land of op de tractor rijden. Maar er moet ook zeker gewerkt worden, perziken/nectarines of pruimen plukken, tomaten, uien, bieten, sla, kruiden noem het maar op. En alles op natuurlijke wijze, oftewel 'organic', dus geen gif en veel werk met de handen. Zwaar werk, maar wel leuk om zo kennis te maken hoe je zelf kunt planten en onderhouden. Alles is toch best wel groot hier, dus een ochtendtje tomaten plukken en daarna inpakken en sorteren. En dat is met alles zo, hij verkoopt namelijk alles zelf op de farmersmarkt in Perth op zaterdag. Afgelopen week is het erg warm geweest met een temperatuurt van ongeveer 34 graden elke dag. En dan moet er ook gewerkt worden!
Afgelopen zaterdag heb ik even lekker de mountainbike gepakt en lekker een stuk van 53 km wezen crossen tussen de heuvels door. Was wel zwaar maar ook zeker weer een mooi stukje dacht ik zo. Verder hebben we afgelopen week zo'n 12000 uien geplukt met de hand en opgehangen in de schuur om te drogen. Dus die hoef ik voorlopig even niet meer te zien.
Dat brengt ons alweer bijna in de 4e week van januari, de planning is om hier bij Marc en Pam nog tot begin van volgende week te blijven en dan nog 1 of 2 andere woof adressen op te zoeken.
Elke dag begonnen Kaoru (andere japanse woofer) en ik rond 10 uur en waren we bezig tot zo ongeveer 14 uur. De rest van dag was veel relaxen, boekjes lezen, TV kijken, zwemmen bij de rivier en... hardlopen! Om de dag en iedere keer weer wat meer kilometers. Na 2 weken weet ik zo ongeveer alle wegen wel te vinden hier in de omgeving. Voor de rest zijn we een aantal keer naar Murray Bridge geweest ongeveer 20 km verderop, hier waren alle winkels te vinden.
Een jaarwisseling zo rustig als dit jaar heb ik nog niet meegemaakt, geen vuurwerk en geen familie of vrienden tijdens het aftellen. Om 10 over 12 lag ik in me bed en had geen kater de volgende dag!
Verder heb ik erg genoten van mijn tijd in Mypolonga en heb ik zo al wel aardig het echt Australische leven ervaren. Wat aardig relaxed is, misschien wel een beetje te voor mij?
Na de oost- en de zuidkust van Australië gezien te hebben is het tijd om zondag de 12e verder te vliegen richting het westen van Australië. Na een kort nachtje slapen in de buitenlucht op het vliegveld van Adelaide vertrek ik om half 7 vanuit Adelaide. Kate was namelijk zo aardig geweest om ons bij het vliegveld te brengen de dag ervoor.
De vlucht duurde maar 3 uurtjes en was zo voorbij, ook ging ik weer 2,5 uur terug in de tijd. Ik stond om 7 uur in de ochtend om het vliegveld van Perth. Nu was er de keuze om de bus te pakken en bij een hostel veelste vroeg aankomen of een 'stukje' te lopen. Ik koos voor de laatste optie en besloot om 13 kilometer te gaan lopen met mijn backpack op me rug van 23 kg en een rugzak op mijn buik. Begin stuk was langs de highway omdat er geen andere keuze was. Alle bestuurders keken me wel een beetje vreemd aan, en dat om half 8 in de ochtend. Ook stopte er even een taxi om te zeggen dat dit niet de weg was voor voetgangers en dat ik maar in moest stappen. Dan maar een beetje kruipdoor- sluipdoor me weg zien te vinden met de map op m'n iPad. In totaal heb ik er zo ongeveer 3 uur over gelopen met elk uur een behoorlijke stop van een half uur. Ieder uur zag ik de skyline van Perth dichterbij komen. Heb zo toch een mooie toeristische wandeling achter de rug door parkjes en wijkjes heen. Achteraf heb ik er ook zeker geen spijt van, want toen ik aankwam bij het hostel kon ik direct inchecken en onder de douche springen. Dat het hostel een beetje creapy was interesseerde me dan ook vrij weinig, en daarbij het was maar voor 1 nacht. Nu had ik nog de hele dag om lekker door het centrum van Perth heen te dwalen, en zelfs een keer de winkels te bezoeken want die waren zomaar open.
Maandag ochtend vertrok ik om 9.30 richting Bunburry met de trein vanaf Perth Central. Daar kwam ik om 12 uur aan om vervolgens de bus voor een half uurtje richting Donnybrook naar mijn volgende woof plek bij Marc en Pam. Hier kwam Marc mij oppikken met een echt Australische 'Ute' oftewel een pick-up.
We kwamen aan rond etenstijd en ik kon direct aanschuiven, na het eten kreeg ik me eigen kamer in de cottage naast het woonhuis. Deze dag hoefden we verder niks meer te doen, dus besloot ik maar even de al rennend de omgeving te verkennen. Verder is er is hier ook een Japanse dame Woofer die hier al 5 weken zit. Werktijden waren duidelijk van tevoren aangegeven in de mail van ma tot vr 7 tot 12 met een break tussendoor. Dan lunch en weer aan het werk van 13 tot 15. En in het weekend lekker vrij! Ze verbouwen hier behoorlijk wat soorten fruit, groenten en kruiden.
Lekker scheuren op de quad op het land of op de tractor rijden. Maar er moet ook zeker gewerkt worden, perziken/nectarines of pruimen plukken, tomaten, uien, bieten, sla, kruiden noem het maar op. En alles op natuurlijke wijze, oftewel 'organic', dus geen gif en veel werk met de handen. Zwaar werk, maar wel leuk om zo kennis te maken hoe je zelf kunt planten en onderhouden. Alles is toch best wel groot hier, dus een ochtendtje tomaten plukken en daarna inpakken en sorteren. En dat is met alles zo, hij verkoopt namelijk alles zelf op de farmersmarkt in Perth op zaterdag. Afgelopen week is het erg warm geweest met een temperatuurt van ongeveer 34 graden elke dag. En dan moet er ook gewerkt worden!
Afgelopen zaterdag heb ik even lekker de mountainbike gepakt en lekker een stuk van 53 km wezen crossen tussen de heuvels door. Was wel zwaar maar ook zeker weer een mooi stukje dacht ik zo. Verder hebben we afgelopen week zo'n 12000 uien geplukt met de hand en opgehangen in de schuur om te drogen. Dus die hoef ik voorlopig even niet meer te zien.
Dat brengt ons alweer bijna in de 4e week van januari, de planning is om hier bij Marc en Pam nog tot begin van volgende week te blijven en dan nog 1 of 2 andere woof adressen op te zoeken.